อรชุนสั่งให้เจ้าชายอัตรานำเขาไปยังกองทัพของหัสตินาปุระ ระหว่างทางมีทหารที่ล้มตายมากมายจากลูกธนูที่ยิงออกมาดังห่าฝนของอรชุน เหล่าทหารทั้งหลายต่างเสียขวัญและร่ำร้องราวกับได้พบกับมัจจุราชที่มาไล่ลาเอาชีวิตของตน
อรชุนฝ่ากองทัพทหารจนมายืนประจันหน้ากับแม่ทัพของหัสตินาปุระ นำโดยท้าวภีษมะ โทรณาจารย์ อัศวัตถามา กฤปาจารย์ และราธียะ จากนั้นอรชุนก็ทำความเคารพต่อผู้อาวุโสทั้งหลาย โดยการยิงลูกศรปักลงตรงด้านหน้าของทุกคน และยังยิงธนูอีกดอกเฉี่ยวใบหูเพื่อเป็นสัญลักษณ์ขอท้ารบ
อรชุนประกาศต่อหน้าทุกคนว่า ระยะเวลาของการเนรเทศ 13 ปีของพี่น้องปาณฑพได้จบลงแล้ว จากนั้นก็สั่งให้เจ้าชายอัตราผู้เป็นสารถีนำรถศึกไล่ตามกองทัพของทุรโยธน์ที่ถอยทัพห่างออกไปทุกที
แม่ทัพทั้งหลายโดยเฉพาะท้าวภีษมะผู้ที่เลี้ยงและเอ็นดูพี่น้องปาณฑพอยู่เสมอๆ รู้สึกยินดีกับสิ่งที่อรชุนกล่าวออกมา ในใจของท้าวภีษมะไม่อยากรบกับอรชุนเลย แต่ด้วยสถานการณ์บีบบังคับทำให้จำเป็นต้องพบกันในสมรภูมิเช่นนี้
เมื่อเห็นว่าความปลอดภัยของทุรโยธน์สำคัญที่สุด แม่ทัพทั้งหลายจึงจำเป็นต้องขวางทางอรชุนไม่ให้สามารถไล่ตามทุรโยธน์ได้ทัน ต่างคนจึงเร่งนำรถม้าไล่ตามอรชุนไปในทันที