เนื้อเรื่องมหาภารตะ

แรกเริ่มเดิมทีอรชุนก็ไม่ถูกชะตากับกรรณะตั้งแต่แรกพบหน้า สาเหตุเกิดจากเมื่อครั้งที่อรชุนมีโอกาสแสดงวิชาที่ได้เรียนรู้จากโทรณาจารย์ต่อหน้าสาธารณะชน กรรณะซึ่งโผล่จากไหนมาก็ไม่รู้ ก็เข้ามาอวดโอ่และแสดงวิชาการยิงธนูที่มีความสามารถไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าอรชุน...

ด้วยการนำทัพของอรชุน และอาวุธวิเศษที่อรชุนครอบครอง ทำให้กองทัพของแคว้นมัสยะที่แรกเริ่มเดิมทีตั้งใจเพียงแค่จะติดตามเจ้าชายอัตราออกมาทำศึกเท่านั้น กลับกลายเป็นกองทัพอันแข็งแกร่งและสามารถต้านทานกองทัพของหัสตินาปุระได้อย่างเหนือชั้น...

แม่ทัพคนแรกที่เข้าไปขวางอรชุนคือกฤปาจารย์ ผู้เป็นอาจารย์สอนวิชาพื้นฐานให้กับพี่น้องปาณฑพและพี่น้องเการพ แม้ว่ากฤปาจารย์จะเอ็นดูอรชุนไม่ต่างจากผู้อาวุโสท่านอื่น แต่เมื่อเจอกันในสนามรบเช่นนี้ ก็เป็นเรื่องจำเป็นที่จะต้องขวางอรชุนเอาไว้ให้ได้...

อรชุนสั่งให้เจ้าชายอัตรานำเขาไปยังกองทัพของหัสตินาปุระ ระหว่างทางมีทหารที่ล้มตายมากมายจากลูกธนูที่ยิงออกมาดังห่าฝนของอรชุน เหล่าทหารทั้งหลายต่างเสียขวัญและร่ำร้องราวกับได้พบกับมัจจุราชที่มาไล่ลาเอาชีวิตของตน...

ทางด้านกองทัพหัสตินาปุระ ท้าวภีษมะและโทรณาจารย์ต่างก็มองเห็นเรื่องราวความสับสนวุ่นวายของกองทัพแคว้นมัสยะที่ตั้งทัพประจันหน้ากับตนอยู่ตั้งแต่ต้น โทรณาจารย์เพ่งมองดูสารถีผู้แต่งกายแปลกประหลาดอย่างถี่ถ้วนแล้วเอ่ยด้วยความมั่นใจว่า...

พฤหันนลา (อรชุน) วิ่งไล่ตามเจ้าชายอัตราทันในที่สุด พฤหันนลาเกลี้ยกล่อมให้เจ้าชายอัตราใจเย็นลง แต่ไม่ว่าจะพูดอย่างไรก็ไม่เป็นผล เจ้าชายอัตราถูกความกลัวเข้าครอบงำจนอยากหนีไปให้พ้นๆ จากกองทัพอันยิ่งใหญ่ของราชสำนักหัสตินาปุระ เมื่อเหตุการณ์จวนตัวจนถึงที่สุด...

พฤหันนลา (อรชุน) เป็นสารถีนำเจ้าชายอัตราผู้เป็นโอรสของท้าววิราฏ นำทัพส่วนที่เหลือของแคว้นมัสยะออกตั้งรับกองทัพเการพอย่างเร่งรีบ เจ้าชายอัตรารู้สึกตื่นเต้นที่ได้นำทัพออกศึกครั้งแรก พฤหันนลาเห็นอาการของเจ้าชายก็รู้สึกมีความหวัง...

เรื่องที่เจ้าชายอัตราหาสารถีเพื่อเตรียมออกศึก กระจายไปในวงกว้างจนรู้เข้าถึงหูพฤหันนลา (อรชุน) ซึ่งปลอมตัวเป็นกระเทยคอยสอนการร้องรำให้กับพระธิดาของท้าววิราฏชื่อเจ้าหญิงอุตตรา พฤหันนลาบอกกับเจ้าหญิงอุตตราว่าตนเองเคยเป็นสารถีให้กับอรชุน...

ในเวลาไม่นานนักก็ปรากฏกองทัพพี่น้องเการพ จากราชสำนักหัสตินาปุระ นำโดยทุรโยธน์ และน้องๆ ทั้งหลาย กรรณะ ท้าวภีษมะ โทรณาจารย์ กฤปาจารย์ และอัศวัตถามา เดินทางมาปล้นชิงฝูงปศุสัตว์ของแคว้นมัสยะทางด้านเหนือ ตามแผนการณ์ที่วางไว้กับพระราชาสุสาร์มา...

กองทัพนำโดยท้าววิราฏเข้าปะทะกับกองทัพของพระราชาสุสาร์มาอย่างดุเดือด สร้างความประหลาดใจให้กับพระราชาสุสาร์มาเป็นอย่างมาก เนื่องจากเท่าที่ประเมิน กองทัพของแคว้นมัสยะนั้นขาดแม่ทัพอย่างเจ้าชายกีจักรไป ตามหลักไม่ควรจะสามารถตั้งรับได้อย่างเข้มแข็งเช่นนี้...

ทัพของพระราชาสุสาร์มา ผู้ครองแคว้นตริครรตะใช้เวลาเตรียมทัพเพียง 1 วัน ก็ยกทัพออกโจมตีฝูงปศุสัตว์ของแคว้นมัสยะทันที การจู่โจมอย่างไม่มีที่มาที่ไปของพระราชาสุสาร์มาทำความเสียหายให้กับฝูงปศุสัตว์ของแคว้นมัสยะอย่างมากมาย และมีผู้ดูแลสัตว์ล้มตายเป็นจำนวนมาก...

หลังจากได้ข้อสรุป ทุรโยธน์ก็เกิดความคิดที่จะนำทัพไปบุกแคว้นมัสยะในทันที ความคิดนี้ได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากพระราชาสุสาร์มา ผู้ครองแคว้นตริครรตะ ซึ่งทำสงครามแย่งยิงพื้นที่กับแคว้นมัสยะมาตลอดเวลา...

ทางด้านทุรโยธน์ ผู้ปกครองแห่งราชสำนักหัสตินาปุระ ก็พยายามอย่างมากที่จะสืบหาแหล่งที่พักพิงของพี่น้องปาณฑพ ทุรโยธน์ส่งสายสืบปลอมตัวไปทั่วทุกหนแห่ง ไม่ว่าจะเป็นเมืองที่คาดการณ์ว่าพี่น้องปาณฑพจะไปหลบซ่อนตัวมากที่สุด เช่น เมืองทวารกาของพระกฤษณะ...

ฝ่ายพระอินทร์แม้จะได้สิ่งที่ต้องการดังตั้งใจ แต่การที่ราธียะยอมเฉือนใบหูและผิวหนังของตนเองเพื่อสละเกราะและตุ้มหูให้ตน สร้างความประทับใจให้กับพระอินทร์เป็นอย่างมาก พระอินทร์กล่าวกับราธียะว่า แรกเริ่มเดิมทีตนคิดดูถูกราธียะว่าเป็นพวกดีแต่พูดเท่านั้น...

หลังจากที่ราธียะดำเนินการบูชาสุริยเทพในตอนเที่ยงวันตามปรกติจนเสร็จสิ้น ราธียะก็เปิดโอกาสให้ผู้คนต่างๆ เข้ามาหาตนเพื่อขอบริจาคดังเช่นทุกวัน ราธียะสังเกตุเห็นพราหมณ์คนหนึ่งเดินเข้ามาหาตน ซึ่งมีประกายของเทพผู้เป็นราชาบนสวรรค์โดดเด่น...