แรกเริ่มเดิมทีอรชุนก็ไม่ถูกชะตากับกรรณะตั้งแต่แรกพบหน้า สาเหตุเกิดจากเมื่อครั้งที่อรชุนมีโอกาสแสดงวิชาที่ได้เรียนรู้จากโทรณาจารย์ต่อหน้าสาธารณะชน กรรณะซึ่งโผล่จากไหนมาก็ไม่รู้ ก็เข้ามาอวดโอ่และแสดงวิชาการยิงธนูที่มีความสามารถไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าอรชุน จนเหตุการณ์ลุกลามไปจบเกือบจะได้ท้าประลองกัน แต่สุดท้ายก็จบด้วยการยุติการประลองอย่างไม่มีผู้แพ้หรือชนะ
หลังจากนั้นเมื่อกรรณะได้รับการอวยยศโดยทุรโยธน์ ให้ปกครองแคว้นอังคะ กรรณะก็มีที่ยืนในสังคมและคอยพูดจาสนับสนุนทุรโยธน์ในทุกเรื่อง และหาโอกาสดูถูกพวกพี่น้องปาณฑพอยู่บ่อยครั้ง
อรชุนยังนึกถึง เหตุการณ์ที่กรรณะพูดจาด่าว่าพระนางเทราปที และเป็นคนสั่งให้ทุหศาสันเริ่มลงมือปลดเปลื้องผ้าของพระนางเทราปทีออก [ติดตามอ่านได้ที่ ตอนที่ 126 ความเห็นของวิกรรณะ] แถมยังพูดจาดูถูกพี่น้องปาณฑพอีกว่าไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะเสนอหน้าออกมาช่วยเหลือภรรยาของตัวเอง อรชุนจำไว้ในใจและรอวันที่จะล้างแค้นนี้ให้ได้
เมื่อคู่แค้นมาพบกันในสมรภูมิแห่งนี้ การประลองที่รุนแรงก็เกิดขึ้น อรชุนและกรรณะต่างใช้อาวุธยิงใส่กันอย่างไม่ยั้งมือ ต่างฝ่ายต่างมุ่งหวังจะสังหารฝั่งตรงข้ามเสียให้ได้ในวันนี้ ส่งผลให้กองทัพที่ติดตามทั้งกรรณะและอรชุนโดนอาวุธบาดเจ็บล้มตายไปเป็นจำนวนมาก
ในท้ายที่สุดก็เป็นอรชุนที่ได้โอกาสสังหารม้าและสารถีของกรรณะ ส่งผลให้กรรณะต้องหลบหนีออกจากสมรภูมิออกไป
จากนั้นอรชุนก็สั่งให้เจ้าชายอัตรานำตนติดตามกองทัพของทุรโยธน์ต่อไป จนได้พบกับแม่ทัพคนสำคัญที่สุดของกองทัพหัสตินาปุระ นั่นคือ ท้าวภีษมะ ผู้มีศักดิ์เป็นปู่ของอรชุน ออกมาตั้งรับอย่างแข็งแกร่ง