ท้าวศัลยะเดินทางมาถึงเมืองอุปปาลาวัย และได้พบกับพี่น้องปาณฑพก็สวมกอดกันอย่างรักใคร่ ท้าวศัลยะดีใจที่พี่น้องปาณฑพได้ผ่านอุปสรรคในการเนรเทศทั้ง 13 ปีมาได้ และยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้พบกันใหม่ในครั้งนี้
จากนั้นท้าวศัลยะได้เล่าเรื่องราวของการตกลงเป็นพันธมิตรกับทุรโยธน์ให้พี่น้องปาณฑพฟัง ทำให้พี่น้องปาณฑพทุกคนเสียใจมากที่ท้าวศัลยะผู้เป็นลุงแท้ๆ ของตนเองต้องมาเข้าร่วมรบในฝั่งตรงข้าม
ยุธิษเฐียรกล่าวว่าตนเข้าใจความลำบากใจของท้าวศัลยะ เมื่อรับปากแล้วก็จำเป็นจะต้องทำตามที่พูด แต่สิ่งที่ตนอยากขอร้องคือ ในกองทัพเการพ สิ่งที่ตนกังวลใจมากที่สุดคือกรรณะ เพราะกรรณะตั้งตัวเป็นศัตรูกับอรชุนมาโดยตลอด จนเชื่อว่าในสงครามที่จะมาถึงจะต้องมีการดวลกันระหว่างกรรณะและอรชุนอย่างแน่นอน ตนกลัวว่าอรชุนจะเกิดพลาดท่าเสียที จึงอยากจะขอให้ท้าวศัลยะรับปากว่าจะช่วยทำลายความมั่นใจของกรรณะให้หมดสิ้น
ท้าวศัลยะได้ยินดังนั้นก็รับปากยุธิษเฐียรว่า แม้ตนจะเข้าร่วมกับฝั่งเการพ ตนจะทำทุกวิถีทางเพื่อบั่นทอนความมั่นใจของกรรณะ ไม่ให้มีโอกาสจัดการกับอรชุนได้ จากนั้นท้าวศัลยะก็เดินทัพไปเข้าร่วมกับกองทัพเการพ ท่ามกลางความเศร้าโศกของพี่น้องปาณฑพที่ในอนาคตต้องรบกับญาติของตนเอง