วันต่อมา ราชสำนักหัสตินาปุระได้เปิดสภาเพื่อรับฟังข้อเสนอจากทางพี่น้องปาณฑพ โดยมีกฤษณะเป็นตัวแทนในการเจรจา โดยมีผู้อาวุโสของราชสำนักหัสตินาปุระ ไม่ว่าจะเป็นท้าวภีษมะ ท้าวธฤตราษฏร์ โทรณาจารย์ กฤปาจารย์ ศกุนิ รวมถึงทุรโยธน์ผู้เป็นตัวการสำคัญของการตัดสินใจ
กฤษณะเล่าเรื่องความเดือดร้อนที่พี่น้องปาณฑพได้รับ ไม่ว่าจะเป็นการเหยียดหยามเกียรติ การดูถูกและหยามศักดิ์ศรีของพระนางเทราปที ความลำบากของการที่ต้องถูกเนรเทศทั้งสิบสามปี แต่กระนั้นเองพี่น้องปาณฑพก็ยังปรารถนาที่จะเจรจาเพื่อให้เกิดความสันติมากกว่าจะสร้างสงคราม พี่น้องปาณฑพเสนอให้ทางหัสตินาปุระแบ่งแผ่นดินให้พี่น้องปาณฑพครึ่งหนึ่งตามสิทธิ์ที่ควรได้รับ
ข้อเสนอของพี่น้องปาณฑพ เป็นสิ่งเดิมที่เคยเสนอมาก่อนหน้าและถูกทุรโยธน์ปฏิเสธไปแล้ว แต่ก็ก่อให้เกิดข้อถกเถียงขึ้นอีกครั้งหนึ่ง เพราะมีทั้งคนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วยกับเงื่อนไขดังกล่าว แต่ทุรโยธน์ก็ยืนยันเสียงแข็งว่าไม่ยินยอมแบ่งแผ่นดินให้พี่น้องปาณฑพอย่างแน่นอน
ผู้อาวุโสหลายคนต่างก็พูดเกลี้ยกล่อมทุรโยธน์ให้ยอมรับเงื่อนไข แต่ทุกครั้งที่มีคนพูดยิ่งตอกย้ำ และกดดันจนทุรโยธน์ทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงเดินออกจากสภาอย่างหัวเสีย โดยมีทุหศาสัน และกรรณะติดตามไป
ทุรโยธน์โกรธกฤษณะที่นำเงื่อนไขที่เข้าข้างพี่น้องปาณฑพมาเสนอ และเห็นได้ชัดว่ากฤษณะลำเอียงเข้าข้างพี่น้องปาณฑพ เมื่อเป็นเช่นนี้ทุรโยธน์เห็นว่าเราจับกฤษณะเป็นเชลยไว้ก่อนเสียดีกว่า อย่าให้มีโอกาสกลับไปช่วยเหลือพี่น้องปาณฑพเลย หลังจากตัดสินใจทุรโยธน์ก็เดินทางเข้าสภาเพื่อเตรียมจับกฤษณะในทันที
กฤษณะเมื่อเห็นท่าทางของทุรโยธน์ ก็แสดงร่างวิศวรูปให้ปรากฏแก่ทุกคนที่อยู่ในสภาแห่งนั้น และบอกว่าตนคืออวตารของพระผู้เป็นเจ้า ไม่ว่าทุรโยธน์ตั้งใจจะทำอะไรเป็นเรื่องที่เปล่าประโยชน์ทั้งสิ้น จากนั้นก็เดินออกจากสภาไปในทันที