เนื้อเรื่องมหาภารตะ

ระหว่างที่กรุงอินทรปรัศถ์เฉลิมฉลองการกลับมาของอรชุน ห่างออกไปหลายสิบโยชน์ มีฤาษีตนหนึ่งนามว่า ฤาษีนารท (อ่านว่า นาด) ซึ่งเป็นฤาษีที่มีฤทธิ์เดช ชอบท่องเที่ยวไปในสถานที่ต่างๆ เช่น แดนสวรรค์ วิมานของพระอินทร์...

หลังจากที่อรชุนและเจ้าหญิงสุภัทราเดินทางอย่างเร่งรีบ ในที่สุดก็เดินทางถึงกรุงอินทรปรัสถ์ เมื่ออรชุนเดินทางเข้าสู้พระราชวัง ก็ได้รับการต้อนรับจากยุธิษฐิระ ภีมะ นกุล และสหเทพ ต่างคนต่างสวมกอดกันอย่างมีความสุขที่อรชุนได้เดินทางกลับมาแล้ว...

ทางด้านฝั่งพระญาติของเจ้าหญิงสุภัทรา หลังจากทราบข่าวเรื่องที่อรชุนพาเจ้าหญิงหนีออกจากเมืองไป ทุกคนโกรธแค้นเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งพลรามผู้มีส่วนต้องรับผิดชอบเนื่องจากเป็นผู้เสนอให้อรชุนในร่างฤาษีเข้าพักที่เมืองทวารกา พระพลรามจึงรวบรวมกองทัพ...

เมื่ออรชุนและเจ้าหญิงสุภัทราตกลงปลงใจที่จะหนีออกจากเมืองทวารกา เจ้าหญิงสุภัทราก็นำอรชุนมายังโรงเก็บรถม้าแล้วพบว่า รถม้าของพระกฤษณะซึ่งควรจะออกเดินทางไปกับพระกฤษณะ แต่กลับจอดอยู่ที่โรงเก็บรถม้าเสมือนตระเตรียมไว้ให้เจ้าหญิงสุภัทราและอรชุนใช้อย่างใดอย่างนั้น...

หลังจากที่ครอบครัวทั้งหมด เดินทางออกจากเมืองทวารกา เพื่อไปขอพรกับพระรุทร (ซึ่งก็คือพระศิวะ นั่นเอง) เพื่อให้พระนางสุภัทราหายจากอาการป่วย คงเหลือแต่เจ้าหญิงสุภัทรากับอรชุนที่อยู่ในคราบฤาษีอยู่กันเพียงลำพัง อรชุนเองก็เริ่มทนกับไฟรักที่อัดอั้นอยู่ในใจไม่ไหว...

หลังจากที่เจ้าหญิงสุภัทราถูกพระกฤษณะ แยกตัวออกจากอรชุน เจ้าหญิงก็เก็บตัวอยู่ในห้อง มีอาการเศร้าโศกตลอดเวลา เวลาผ่านไปนานเข้า พระนางเทวกีผู้เป็นมารดาของพระกฤษณะก็ร้อนใจ เลยเดินทางมาคุยกับพระกฤษณะเพื่อให้พระกฤษณะช่วยหาหนทางแก้ไข...

หลังจากอรชุนเปิดเผยตัวกับเจ้าหญิงสุภัทรา เจ้าหญิงก็หน้าแดงที่จู่ๆ คนที่พระนางหลงรักกลับยืนอยู่ตรงหน้า อรชุนพรรณาความรักที่มีต่อพระนาง ส่วนเจ้าหญิงรับฟังอย่างเขินอาย และเดินทางกลับที่พักโดยไม่เอ่ยปากสักคำ เจ้าหญิงสุภัทราหลงรักอรชุน อย่างสุดซึ้ง...

หลังจากที่ตกลงกันเรียบร้อย พลรามก็ให้ลูกน้องจัดที่พักที่เหมาะสมให้ฤาษีอรชุน อาศัยอยู่ภายในอุทยานในเมืองทวารกา และยังมอบหมายให้เจ้าหญิงสุภัทรารับหน้าที่ดูแลปรนนิบัติในเรื่องความเป็นอยู่ และอาหารให้เป็นอย่างดี เจ้าหญิงก็ทำอย่างดีไม่มีขาดตกบกพร่อง...

อรชุนแกล้งยืนบำเพ็ญตบะอย่างยิ่งยวด แม้กระทั่งแมลงตอมไต่ตามร่างกายอรชุนก็ไม่ขยับเขยื้อน จนคนที่มาทำบุญและผ่านไปผ่านมา ต่างก็เลื่อมใสในฤาษีปลอมๆ ที่ชื่อว่าอรชุนเป็นอย่างมาก ทันใดนั้นก็ปรากฏบุคคลหนึ่ง เดินเข้าไปใกล้ๆ กับอรชุน คนผู้นั้นคือพลราม พี่ชายของกฤษณะ...

เวลาผ่านไปครึ่งค่อนวัน ในที่สุดกฤษณะก็นำครอบครัวเดินทางจากเมืองทวารกา มาถึงภูเขาเรวัตรตะกะ เพื่อทำพิธีกับพราหมณ์และฤาษีต่างๆ อรชุนสังเกตเห็นเจ้าหญิงสุภัทรา ซึ่งเดินอยู่ท่ามกลางสาวรับใช้หลายคน พระนางช่างสวยงาม อรชุนตกหลุมรักเจ้าหญิงสุภัทราในทันที...

อรชุนทำตามที่กฤษณะบอก นั่นก็คือเดินทางไปที่เขาเรวัตรตะกะ เมื่อเดินทางมาถึง อรชุนพบว่ามีเหล่าฤาษีและนักพรตมาบำเพ็ญเพียรอยู่ที่นี่มากมาย ต่างคนต่างเคร่งในวัตรปฏิบัติของตน อรชุนเมื่อเห็นเช่นนั้น ก็นำขี้เถ้ามาทาตัว...

กฤษณะเดินทางออกจากเมืองไปพบกับอรชุน ทั้งสองเมื่อพบกันก็แสดงความรักและเคารพต่อกัน กฤษณะขอให้อรชุนเล่าเรื่องของการเดินทางที่ผ่านมาทั้งหมด เมื่ออรชุนเล่าเรื่องการเดินทางจบ อรชุนก็บอกกับกฤษณะว่า "ท่านคงรู้จุดประสงค์ที่ข้ามาแต่งตัวซอมซ่อ นั่งภาวนาอยู่ตรงนี้...

แผนการของอรชุนเริ่มเป็นผล อรชุนนั่งบำเพ็ญตบะอย่างมุ่งมั่น แม้กระทั่งฝนตกรุนแรงสักแค่ไหนอรชุนก็ไม่ลุกไปไหน ในระหว่างนั้นกฤษณะก็ได้ข่าวว่า มีพราหมณ์มานั่งบำเพ็ญตบะอย่างยิ่งยวด กฤษณะคิดใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง ก็เข้าใจได้ทันทีว่าพราหมณ์ที่มาบำเพ็ญตบะนั้นคือ...

หลังจากออกจากเมืองมณีปุระ อรชุนก็เดินทางต่อไป จนกำหนดเวลาของการเดินทางเพื่อปลีกวิเวกใกล้จะครบ 1 ปี อรชุนก็ตัดสินใจเดินทางสู่เป้าหมายสุดท้ายที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่เริ่มออกเดินทางว่าจะต้องมาเมืองนี้ให้ได้ นั่นคือเมืองทวารกา...

อรชุนยอมรับในเงื่อนไขของท้าวจิตรเสน ซึ่งรวมถึงการที่บุตรของอรชุนที่เกิดจากเจ้าหญิงจิตรางคทาจะต้องอยู่ที่เมืองมณีปุระเพื่อครองราชสมบัติต่อจากท้าวจิตรเสน ท้าวจิตรเสนดีใจมากที่ได้นักรบผู้ยิ่งใหญ่อย่างอรชุนเป็นลูกเขย จึงจัดพิธีอภิเษกสมรสให้อย่างใหญ่โต...