เนื้อเรื่องมหาภารตะ

เจ้าชายกีจักรเร่งเดินกลับไปยังที่พักของพระนางสุเทศนาผู้เป็นพี่สาว และถามความเป็นมาของนางไศรันธรี (เทราปที) จากพระนางสุเทศนา พระนางสุเทศนาก็เล่าให้ฟังว่า นางไศรันธรีเข้ามาขออาศัยอยู่ในราชสำนักเมื่อ 11 เดือนที่แล้ว แต่ด้วยความที่หน้าตานางสะสวย...

เจ้าชายกีจักรเดินเข้าอุทยานและได้พบกับนางไศรันธรี (เทราปที) ที่แฝงตัวในอยู่ข้างกายพระนางสุเทศนาในฐานะหญิงรับใช้ แม้ว่าพระนางสุเทศนาจะคอยย้ำเตือนให้นางไศรันธรีคอยหลบซ่อนอยู่แต่เพียงในตำหนักของตนเท่านั้น...

วันหนึ่งเจ้าชายกีจักร ผู้เป็นน้องชายของพระนางสุเทศนา มเหสีของท้าววิราฎได้เดินทางกลับจากการยกทัพไปรบเพื่อขยายอาณาเขต และได้รับชัยชนะอย่างงดงาม ชาวแคว้นมัสยะต่างยินดีกับการกลับมาของเจ้าชายกีจักร แถมยังจัดงานต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่อีก เมื่อเสร็จจากพิธีการต้อนรับ...

ในที่สุดวัลละ (ภีมะ) ก็ปรากฏกายแสดงตัวเป็นตัวแทนของชาวแคว้นมัสยะ เพื่อท้าชิงกับนักมวยปล้ำต่างถิ่นผู้โอหัง เมื่อการต่อสู้เริ่มต้น วัลละเร่งพลังถึงขีดสุดเพื่อเข้าปะทะกับนักมวยปล้ำต่างถิ่น ภายในใจของวัลละแบกรับความคาดหวังของท้าววิราฏและไม่อยากให้กังกะ...

ท้าววิราฏรู้สึกเสียหน้าที่นักมวยปล้ำต่างถิ่นมาประกาศกร้าวถึงความเก่งกาจ พระองค์ปรึกษากับกังกะ (ยุธิษเฐียร) ว่าจะทำเช่นไรดี กังกะบอกกับท้าววิราฏว่า ตนเองได้ยินมาว่าขณะนี้มีนักมวยปล้ำที่เก่งกาจมาอาศัยอยู่ในราชสำนักชื่อว่าวัลละ (ภีมะ)...

การหลบซ่อนตัวของพี่น้องปาณฑพในแคว้นมัสยะของท้าววิราฏนั้น เป็นไปอย่างสงบสุข พริบตาเดียวเวลาก็ผ่านไปนานถึงสามเดือน นับว่าเป็นช่วงเวลาที่เยียวยาความเหนื่อยยากจากการลี้ภัยมานานถึง 12 ปีของพี่น้องปาณฑพและพระนางเทราปทีได้เป็นอย่างดี วันหนึ่ง...

พี่น้องปาณฑพต่างแยกย้ายกันลักลอบเข้าเมืองตามแผนการอย่างไม่มีปัญหา ไม่ว่าจะเป็นยุธิษเฐียรผู้ปลอมเป็นพราหมณ์คอยอยู่ข้างกายท้าววิราฏ เพื่อแนะนำเรื่องราชกิจและสอนการเล่นสกา ภีมะแอบแฝงกายเป็นพ่อครัว...

นอกจากการเตรียมตัวตนใหม่แล้ว สิ่งสำคัญอีกเรื่องที่พี่น้องปาณฑพต้องเตรียมตัวให้ดี คือการซ่อนอาวุธประจำตัวของแต่ละคน เนื่องจากอาวุธวิเศษเป็นสิ่งสำคัญที่สามารถระบุตัวตนของพี่น้องปาณฑพได้ โดยเฉพาะอรชุนผู้มีธนูวิเศษคานทีวะ...

เงาร่างลึกลับพึงพอใจกับคำตอบของยุธิษเฐียรเป็นอย่างมาก จึงปรากฏกายออกมา ว่าแท้ที่จริงแล้ว ท่านคือ ยมเทพ (หรือ ธรรมเทพ) ผู้เป็นบิดาของยุธิษเฐียรนั่นเอง ยมเทพกล่าวชื่นชมความยุติธรรมของยุธิษเฐียร และได้เสกให้พี่น้องปาณฑพทั้งหมดกลับมามีชีวิตเหมือนเช่นเดิม...

ภาระอันหนักอึ้งจึงตกเป็นของยุธิษเฐียร ที่จำเป็นต้องเลือกน้องคนใดคนหนึ่งให้ฟื้นคืนชีพขึ้นมา สำหรับยุธิษเฐียรแล้ว ภีมะ คือ น้องคนที่ใกล้ชิดกับตนเองมากที่สุด อรชุน คือ น้องคนที่มีศักยภาพในการรบมากที่สุด มีความสำคัญต่อสงครามที่จะเกิดขึ้นในอนาคต...

ในที่สุด ยุธิษเฐียรก็ตัดสินใจเผชิญหน้ากับเงาร่างนิรนาม และยอมรับเงื่อนไขที่ว่า หากต้องการดื่มน้ำในสระจะต้องตอบคำถามของเงาร่างนิรนามให้ได้เสียก่อน ยุธิษเฐียรก้มหน้าลงเพื่อทำสมาธิ แล้วกล่าวกับเงาร่างนิรนามว่าตนพร้อมจะตอบคำถามแล้ว...

เมื่อยุธิษเฐียรเดินทางมาถึงริมสระมรณะ ยุธิษเฐียรเห็นร่างอันไร้วิญญาณของน้องๆ ทั้งสี่คน นอนเรียงรายกันอยู่ริมสระน้ำ ยุธิษเฐียรพยายามเรียกเท่าไหร่น้องๆ ก็ไม่ฟื้นขึ้นมา ยุธิษเฐียรร้องไห้เสียใจราวน้ำตาเป็นสายเลือด อีกทั้งพยายามหาสาเหตุการตายของน้องๆ...

วันหนึ่งพี่น้องปาณฑพได้รับคำขอร้องจากพราหมณ์คนหนึ่ง ให้ช่วยออกตามหาไม้อรณี ซึ่งเป็นไม้ที่พราหมณ์ใช้สำหรับทำพิธีบูชาเป็นประจำทุกวัน ที่ถูกกวางตัวหนึ่งคาบหนีออกจากที่พักไป หลังจากที่พี่น้องปาณฑพได้ฟังคำขอร้อง ก็เร่งรีบออกตามหาทันที...

หลังจากที่ท้าวชัยทรัถได้รับการปล่อยตัวออกมา สิ่งเดียวที่ท้าวชัยทรัถนึกถึงคือหาทางแก้แค้นพี่น้องปาณฑพเพื่อลบล้างความอับอายครั้งนี้ให้ได้ ท้าวชัยทรัถตัดสินใจบำเพ็ญตบะริมฝั่งแม่น้ำคงคา เป็นเวลาหลายวันหลายคืน จนพระศังกร (พระศิวะ)...

ท้าวชัยทรัถรีบเร่งเดินทางเพื่อพาพระนางเทรปทีกลับเมืองให้เร็วที่สุด โดยหลงลืมไปว่าพี่น้องปาณฑพเป็นคนที่เก่งกาจแค่ไหน ทางด้านพี่น้องปาณฑพหลังจากหาผลไม้อาหารป่ามาได้พอสมควรก็ชักชวนกันเดินทางกลับมายังที่พัก เมื่อถึงที่พักก็พบว่าพระนางเทราปทีถูกจับตัวไป...