เนื้อเรื่องมหาภารตะ

เมื่อทุรโยธน์ได้ยินสิ่งที่มหาดเล็กรายงานว่า พระนางเทราปทีไม่ยอมออกมาจากที่พัก ก็โกรธเป็นอย่างมาก สั่งการให้ทุหสาสันผู้เป็นน้องชายของตน เข้าไปยังที่พักของพระนาง และนำตัวพระนางเทราปทีมายังที่สภาแห่งนี้ทันที ทุหสาสันรับคำสั่ง และออกจากสภาไป ณ เดี๋ยวนั้น...

ทุรโยธน์ ศกุนิ ต่างก็หัวเราะลั่นท้องพระโรง เมื่อเห็นสภาพของพี่น้องปาณฑพโดยเฉพาะภีมะ คู่ปรับตัวฉกาจของตนเองยอมจำนนเป็นทาสของตนเอง ทันใดนั้นเองทุรโยธน์ก็นึกเรื่องสำคัญออก จึงหันไปบอกกับยุธิษเฐียรว่า แท้จริงแล้วยังมีสิ่งที่สามารถนำมาวางเดิมพันได้อีก นั่นคือ...

หลังจากยุธิษเฐียรนำสหเทพน้องชายของตน ซึ่งเกิดจากพระนางมาทรี มาเป็นเดิมพัน เพื่อแลกกับทรัพย์สมบัติที่ตนสูญเสียไปทั้งหมด ทุรโยธน์ก็รับเดิมพัน จึงเป็นหน้าที่ของศกุนิที่จะต้องโยนลูกเต๋า และเช่นเคย ปาฏิหาริย์ไม่มีจริง ด้วยความเก่งกาจในเชิงสกาของศกุนิ...

ในสถานการณ์นี้ ยุธิษเฐียรไม่เหลือทรัพย์สมบัติที่จะสามารถพนันได้อีกต่อไป เพราะสมบัติทั้งหมดสูญเสียให้กับทุรโยธน์แล้ว วิฑูรผู้อยู่ในเหตุการณ์ก็ขอร้องต่อท้าวธฤตราษฏร์ว่า ให้พระองค์หยุดการเดิมพันครั้งนี้เสียที และปล่อยให้พี่น้องปาณฑพกลับเมืองไป...

เมื่อท้องพระโรง ถูกจัดให้มีลานสกาอย่างพร้อมสรรพ แขกผู้ใหญ่ซึ่งประกอบไปด้วย ท้าวภีษมะ โทรณาจารย์ กฤปาจารย์ และท้าวธฤตราษฏร์ผู้เป็นประธานในพิธีก็เข้านั่งประจำอาสนะที่ได้จัดเตรียมไว้อย่างดี เพื่อเป็นสักขีพยานในการเดิมพันครั้งนี้ แม้ว่าท้าวธฤตราษฏร์จะตาบอด...

เหล่าพี่น้องปาณฑพและพระนางเทราปทีได้เดินทางมาถึงกรุงหัสตินาปุระ ก่อนถึงวันที่จะได้เฉลิมฉลองสภาใหม่ได้ 2 วัน ทุกคนได้รับการต้อนรับจากทางฝั่งราชสำนักของหัสตินาปุระ ไม่ว่าจะเป็นท่านปู่ภีษมะ ท้าวธฤตราษฏร์...

ใช้เวลาไม่นานนัก สภาแห่งใหม่ก็ถูกจัดสร้างขึ้นที่เมืองชยันตะ ซึ่งถูกจัดทำอย่างประณีตและยิ่งใหญ่ที่สุด​เท่าที่ฝีมือมนุษย์จะสร้างได้ แต่ก็ยังเป็นรองมายาสภาของเมืองอินทร์ปรัศถ์อยู่ส่วนหนึ่ง เมื่อถึงเวลาอันเป็นสมควร...

หลังจากพิธีราชสูยะจบลงอย่างน่าตกใจ เหล่ากษัตริย์แห่งราชสำนักหัสตินาปุระก็เดินทางกลับเมืองเช่นเดียวกับกษัตริย์พระองค์อื่นๆ โดยมีอาการเศร้าหมองที่เห็นพิธีต้องลงเอยเช่นนี้ แต่ความอิจฉาในทรัพย์สมบัติ และความแค้นของทุรโยธน์ที่มีต่อพี่น้องปาณฑพ...

ท่ามกลางความเงียบของเหล่ากษัตริย์ผู้โกรธเกรี้ยวแต่ต้องอดทนอดกลั้นไว้ ทันใดนั้นเองก็มีกษัตริย์องค์หนึ่งลุกขึ้นมา นั่นคือท้าวศิศุปาละ พระราชาแคว้นเจติ ผู้คิดว่าตนเองเป็นผู้ที่เหมาะสมที่สุดที่จะได้รับเกียรติที่พระกฤษณะได้รับ ท้าวศิศุปาละกล่าวต่อไปอีกว่า...

พิธีราชสูยะดำเนินไปอย่างราบรื่น ปราศจากเรื่องราวติดขัดใดๆ พี่น้องปาณฑพทั้งหลายต่างยินดีเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะยุธิษเฐียรผู้เป็นประธานของพิธีในครั้งนี้ เมื่องานใกล้จะเสร็จลง...

ยิ่งใกล้ถึงวันพิธีราชสูยะ กรุงอินทรปรัศถ์ก็ได้ต้อนรับกษัตริย์แว่นแคว้นต่างๆ ที่เดินทางมาเพื่อเข้าร่วมพิธีที่สำคัญนี้ตามที่ได้รับคำเชิญชวนจากพี่น้องปาณฑพไม่ว่าจะด้วยการเชื้อเชิญอย่างดี หรือยอมศิโรราบจากการรบก็ตาม...

เนื่องด้วยมายาสภา ถูกสร้างมาอย่างดีด้วยฝีมือของนายช่างมายาสูร ผู้เป็นนายช่างใหญ่ของอสูร นอกจากวิจิตรตระการตา ประดับประดาไปด้วยเพชรนิลจินดาอันประเมินค่าไม่ได้แล้ว...

ทางฝ่ายราชสำนักหัสตินาปุระ นำโดยท้าวภีษมะ โทรณาจารย์ กฤปาจารย์ ศกุนิ ทุรโยธน์ และทุหศาสัน ต่างเดินทางมาที่เมืองอินทรปรัศถ์ เพื่อเข้าร่วมงานพิธีราชสูยะที่กำลังจะจัดขึ้นของยุธิษเฐียร และเนื่องจากวันที่จัดงาน พี่น้องปาณฑพก็นำทั้งหมดเดินท่องเที่ยวชมเมือง...

ทางด้านนกุล รับหน้าที่เดินทางไปในเส้นทางทิศตะวันตก ซึ่งมีกรุงทวารกาของพระกฤษณะเป็นเป้าหมาย ด้วยความที่กรุงทวารกาเป็นพันธมิตรที่ดีตลอดมาของพี่น้องปาณฑพอยู่แล้ว การเดินทางของนกุลเลยราบรื่นกว่าใคร ทางฝั่งกรุงทวารกา...

ฆโฎตกัจเดินทางต่อไปยังเมืองลงกา ระหว่างทางแม้เป็นเส้นทางที่เต็มไปด้วยเหล่ารากษส แต่ด้วยความที่ฆโฎตกัจก็เป็นรากษสเช่นกันจึงสามารถเดินทางผ่านได้โดยง่าย ฆโฎตกัจเดินทางข้ามสะพานหินที่สร้างตั้งแต่สมัยที่พระรามยกทัพบุกลงกา เมื่อเดินทางถึงเมืองลงกา...