เนื้อเรื่องมหาภารตะ

ระยะเวลาผ่านไป ในที่สุดกฤษณะก็ตื่นขึ้นมา กฤษณะลืมตาขึ้นมาและพบกับอรชุนที่รออยู่ที่ปลายเท้า กฤษณะยิ้มให้อรชุนอย่างเป็นมิตร ระหว่างที่กำลังจะเอ่ยปากถามเรื่องราวจากอรชุน กฤษณะก็พบว่าในห้องยังมีทุรโยธน์ที่นั่งรออยู่ด้านข้างของกฤษณะอีกคนหนึ่ง...

นอกเหนือจากอรชุนที่เร่งเดินทางมาขอพบกฤษณะเพื่อเชื้อเชิญเข้าร่วมเป็นพันธมิตรแล้ว ทางฝั่งเการพ ทุรโยธน์เองก็ได้รับคำเตือนจากท้าวศกุนิให้เร่งรีบเดินทางมาเช่นกัน แถมทุรโยธน์ยังมาถึงเมืองทวารกาก่อนอรชุนอยู่พอสมควร ทั้งสองเดินทางเข้าเมืองทวารกาและพบกับสาตยกี...

หลังจากงานแต่งงานของเจ้าชายอภิมันยุ พี่น้องปาณฑพย้ายมาพำนักที่เมืองอุปปาลาวัย ยุธิษเฐียรและท้าวทรุปัทก็เร่งเตรียมพราหมณ์ที่จะส่งไปทำหน้าที่เจรจากับราชสำนักหัสตินาปุระ โดยมีเงื่อนไขให้ทุรโยธน์ยอมแบ่งอาณาจักรมาครึ่งหนึ่งให้พี่น้องปาณฑพครอบครอง...

งานแต่งงานระหว่างเจ้าชายอภิมันยุ กับเจ้าหญิงอุตตรา ลูกสาวของท้าววิราฏ ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เหล่ากษัตริย์ทั้งหลายที่สนับสนุนพี่น้องปาณฑพได้รับคำเชิญให้มาร่วมพิธีอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา โดยเฉพาะฝั่งเมืองทวารกา ไม่ว่าจะเป็นกฤษณะ พลราม...

พฤหันนลา (อรชุน) สงสัยในอาการของกังกะ (ยุธิษเฐียร) ที่คอยหลบหน้าหลบตาตน จึงเดินทางไปปรึกษาวัลละ (ภีมะ) ทั้งสองเห็นพ้องต้องกันว่าเกิดเรื่องใดกับกังกะอย่างแน่นอน จึงขอเข้าพบกังกะอีกรอบ พร้อมด้วยพี่น้องคนอื่นๆ...

ระหว่างที่เรื่องราวในราชสำนักกำลังชุนมุนวุ่นวายอยู่นั้น มีข่าวส่งมาถึงท้าววิราฏว่าเจ้าชายอัตราได้เดินทางกลับมาแล้ว ท้าววิราฎก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งรีบวิ่งออกไปต้อนรับทันที เมื่อท้าววิราฎได้พบกับเจ้าชายอัตรา ก็แสดงความยินดีและกล่าวชื่นชมความเก่งกาจของลูกชายตน...

ฝ่ายท้าววิราฏหลังจากได้รับชัยชนะจากการรบกับพระราชาสุสาร์มา ก็เคลื่อนทัพกลับแคว้นมัสยะอย่างมีความสุข แต่ทันทีที่ท้าววิราฏกลับมาที่เมืองก็มีเหล่าเสนาบดีแจ้งข่าวว่ากองทัพหัสตินาปุระยกพลมาตีกระหนาบ ไล่ต้อนฝูงปศุสัตว์ไปเป็นจำนวนมาก...

อรชุนเผชิญหน้ากับนักรบผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดของกองทัพเการพ นั่นคือ ท้าวภีษมะ ผู้มีศักดิ์เป็นปู่ของอรชุน สำหรับพี่น้องปาณฑพแล้ว ท้าวภีษมะเปรียบเสมือนญาติคนสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าพระนางกุนตีผู้เป็นมารดา...

แรกเริ่มเดิมทีอรชุนก็ไม่ถูกชะตากับกรรณะตั้งแต่แรกพบหน้า สาเหตุเกิดจากเมื่อครั้งที่อรชุนมีโอกาสแสดงวิชาที่ได้เรียนรู้จากโทรณาจารย์ต่อหน้าสาธารณะชน กรรณะซึ่งโผล่จากไหนมาก็ไม่รู้ ก็เข้ามาอวดโอ่และแสดงวิชาการยิงธนูที่มีความสามารถไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าอรชุน...

ด้วยการนำทัพของอรชุน และอาวุธวิเศษที่อรชุนครอบครอง ทำให้กองทัพของแคว้นมัสยะที่แรกเริ่มเดิมทีตั้งใจเพียงแค่จะติดตามเจ้าชายอัตราออกมาทำศึกเท่านั้น กลับกลายเป็นกองทัพอันแข็งแกร่งและสามารถต้านทานกองทัพของหัสตินาปุระได้อย่างเหนือชั้น...

แม่ทัพคนแรกที่เข้าไปขวางอรชุนคือกฤปาจารย์ ผู้เป็นอาจารย์สอนวิชาพื้นฐานให้กับพี่น้องปาณฑพและพี่น้องเการพ แม้ว่ากฤปาจารย์จะเอ็นดูอรชุนไม่ต่างจากผู้อาวุโสท่านอื่น แต่เมื่อเจอกันในสนามรบเช่นนี้ ก็เป็นเรื่องจำเป็นที่จะต้องขวางอรชุนเอาไว้ให้ได้...

อรชุนสั่งให้เจ้าชายอัตรานำเขาไปยังกองทัพของหัสตินาปุระ ระหว่างทางมีทหารที่ล้มตายมากมายจากลูกธนูที่ยิงออกมาดังห่าฝนของอรชุน เหล่าทหารทั้งหลายต่างเสียขวัญและร่ำร้องราวกับได้พบกับมัจจุราชที่มาไล่ลาเอาชีวิตของตน...

ทางด้านกองทัพหัสตินาปุระ ท้าวภีษมะและโทรณาจารย์ต่างก็มองเห็นเรื่องราวความสับสนวุ่นวายของกองทัพแคว้นมัสยะที่ตั้งทัพประจันหน้ากับตนอยู่ตั้งแต่ต้น โทรณาจารย์เพ่งมองดูสารถีผู้แต่งกายแปลกประหลาดอย่างถี่ถ้วนแล้วเอ่ยด้วยความมั่นใจว่า...

พฤหันนลา (อรชุน) วิ่งไล่ตามเจ้าชายอัตราทันในที่สุด พฤหันนลาเกลี้ยกล่อมให้เจ้าชายอัตราใจเย็นลง แต่ไม่ว่าจะพูดอย่างไรก็ไม่เป็นผล เจ้าชายอัตราถูกความกลัวเข้าครอบงำจนอยากหนีไปให้พ้นๆ จากกองทัพอันยิ่งใหญ่ของราชสำนักหัสตินาปุระ เมื่อเหตุการณ์จวนตัวจนถึงที่สุด...

พฤหันนลา (อรชุน) เป็นสารถีนำเจ้าชายอัตราผู้เป็นโอรสของท้าววิราฏ นำทัพส่วนที่เหลือของแคว้นมัสยะออกตั้งรับกองทัพเการพอย่างเร่งรีบ เจ้าชายอัตรารู้สึกตื่นเต้นที่ได้นำทัพออกศึกครั้งแรก พฤหันนลาเห็นอาการของเจ้าชายก็รู้สึกมีความหวัง...