เนื้อเรื่องมหาภารตะ

เมื่อจบพิธี เจ้าชายต่างๆ แยกย้ายกันกลับบ้านเมืองของตนเองไป ทางพราหมณ์หนุ่มผู้ชนะการแข่งขันอย่างอรชุน ก็ต้องนำพระนางเทราปทีกลับที่พักตามธรรมเนียมเช่นกัน ทั้งห้าคนก็ลาท้าวทรุปัทและเจ้าชายธฤษฏะทยุมันเพื่อกลับที่พัก...

เมื่อเสียงเอะอะเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ตัวตั้งตัวตีในฝั่งวรรณะกษัตริย์ก็คือ ทุรโยธน์เริ่มหยิบอาวุธขึ้นมาเตรียมจะเข้าโจมตีพราหมณ์หนุ่มผู้ชนะการแข่งขัน แต่ฝ่ายวรรณะพราหมณ์ก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจที่วรรณะกษัตริย์ไม่เคารพกฏกติกาที่ฝ่ายตนเองเป็นฝ่ายชนะ...

หลังจากเสียงฮือฮาเงียบลง คนที่รู้สึกตัวก่อนคนแรกก็คือเจ้าชายธฤษฏะทยุมัน ผู้เป็นผู้ดำเนินรายการหลักนั่นเอง เจ้าชายธฤษฏะทยุประกาศให้พราหมณ์หนุ่มผู้ยิงธนูได้ถูกเป้าเป็นผู้ชนะในพิธีสยุมพรครั้งนี้ และยินดีจะให้พระนางเทราปทีแต่งงานกับพราหมณ์หนุ่มผู้นี้...

หลังจากที่กรรณะยิงพลาดเป้าแล้วเดินกลับไปนั่งที่ บรรยากาศในพิธีก็เงียบสนิทเพราะทุกคนคาดว่ากรรณะน่าจะเป็นคนเดียวที่มีโอกาสจะทำสำเร็จแต่ก็ยังพลาดไปเพียงเส้นผม เจ้าชายธฤษฏะทยุมันก็ได้เชิญให้ผู้เข้าร่วมพิธีในวรรณะพราหมณ์ เริ่มทำการแข่งขันได้...

เมื่อเริ่มแข่งขัน เจ้าชายธฤษฏะทยุมันก็เชิญให้ผู้เข้าร่วมพิธีในวรรณะกษัตริย์ได้เริ่มยิงธนูก่อน พระราชาและเจ้าชายแห่งแคว้นต่างๆ ก็หมุนเวียนกันไปแสดงฝีมือ แต่ก็ไม่มีใครที่สามารถยกคันธนูอันหนักอึ้งขึ้นได้ หรือแม้ว่ามีคนที่สามารถยิงธนูได้แต่ก็พลาดเป้าไปทั้งหมด...

ในส่วนของพระกฤษณะที่เดินทางมาร่วมพิธีสยุมพร พร้อมทั้งพระพลรามผู้เป็นพี่ชาย และสาตยกี ผู้เป็นทั้งเพื่อนและลูกศิษย์ของอรชุน (ต้องเล่าเพิ่มเติมว่า หลังจากที่โทรณาจารย์สอนวิชาให้กับอรชุนทุกสิ่งสรรพแล้ว โทรณาจารย์ได้เคยแนะนำให้อรชุนไปฝากตัวเรียนวิชากับพระกฤษณะ...

หลังจากเจ้าชายธฤษฏะทยุมันกล่าวจบ สายตาของทุกคนที่มาร่วมงานก็สาดส่องไปที่พระนางเทราปที ผู้เป็นที่หมายปองของผู้เข้าร่วมพิธีทุกคน พระนางสวมชุดสีแดง มีใบหน้าที่งดงามยิ่งกว่าสตรีคนใดในโลกนี้ ในมือของพระนางถือพวงมาลัยที่พร้อมจะมอบให้ผู้ที่ชนะการแข่งขันในครั้งนี้...

เมื่อเริ่มพิธีการสยุมพร เจ้าชายธฤษฏะทยุมันก็เริ่มประกาศเงื่อนไขในการสยุมพร เจ้าชายประกาศว่า พระนางเทราปทีจะยินยอมพร้อมใจแต่งงานกับผู้ใดก็ตามที่สามารถยิงธนูโดยใช้คันธนูที่วางอยู่ด้านหน้านี้ ยิงธนูไปโดนเป้าที่เป็นรูปปลาที่แขวนอยู่ด้านบนอย่างแม่นยำจนตกลงมา...

เมื่อเหล่าปาณฑพและพระนางกุนตี เดินทางถึงเมืองกัมปิลยะ แคว้นปัญจาละ ก็พบกับความครึกครื้น เนื่องจากใกล้จะมีพิธีสยุมพรของพระนางเทราปทีในอีกไม่กี่วันนี้ เหล่าปาณฑพและพระนางกุนตีอาศัยพักอยู่กับพราหมณ์ใจดีสองสามีภรรยา...

ถ้าทุกคนพอจะจำท้าวทรุปัทผู้เป็นเพื่อนคู่รักคู่แค้นของโทรณาจารย์ได้ (จากตอนที่มหาภารตะ ตอนที่ 35 ความแค้นของท้าวทรุปัท) จะจำได้ว่าท้าวทรุปัทได้บำเพ็ญภาวนาขอลูกได้สองคน ลูกขอท้าวทรุปัททั้งสองคนนี้ ได้มาจากการบำเพ็ญภาวนา จึงเกิดมาแล้วโตเลย โดยที่คนโตชื่อ...

เมื่อรถเข็นอาหารและภีมะเดินทางมาถึงใกล้ที่อยู่ของพกะ ภีมะนั่งเวลาที่พกะจะออกมา รอพักหนึ่งก็เริ่มหิวจึงได้ตัดสินใจกินอาหารบนรถขนอาหารจนหมดสิ้น ถือว่าชดเชยที่ภีมะต้องอยู่อย่างอดอยากมานาน รอสักพักหนึ่งระหว่างที่ภีมะนั่งพัก พกะ รากษสก็เดินทางออกมาทานอาหาร...

เหล่าปาณฑพแต่งกายเป็นพราหมณ์ เดินทางถึงเมืองเอกจักรก็ได้รับการดูแล และจัดหาที่อยู่อาศัยร่วมกับพราหมณ์คู่หนึ่ง ทุกๆ วันพี่น้องปาณฑพยังชีพด้วยการออกเดินขออาหารไปตามที่ต่างๆ ชาวบ้านเห็นว่าพี่น้องปาณฑพที่แต่งตัวเป็นพราหมณ์นี้มีท่าที่ที่สง่างาม...

เวลาแห่งความสุขผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันหนึ่งฤาษีวยาสก็ปรากฏตัวขึ้นให้เหล่าปาณฑพได้เห็น ฤาษีวยาสได้แจ้งกับพวกปาณฑพกับพระนางกุนตีว่า "นี่เป็นเวลาที่เหมาะสมต่อการเดินทางต่อไปยังเมืองเอกจักรแล้ว" ด้วยความที่เหล่าปาณฑพเชื่อฟังผู้ใหญ่เสมอ...

พวกปาณฑพเดินทางมาถึงบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ แห่งหนึ่ง นางรากษสหิทิมพีก็ได้จัดแจงสร้างบ้านเรือนสำหรับให้ทุกคนได้พักอาศัย พระนางกุนตีเห็นแก่ความรักที่ทั้งสองมีให้แก่กัน จึงอนุญาตให้ทั้งสองแต่งงานและอยู่ด้วยกันฉันสามีภรรยาได้ นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขของทุกคน...

เสียงสั่งสะเทือนหยุดลง พบว่าในที่สุด รากษส 'หิทิมพะ' เจ้าแห่งป่าได้เดินทางมาถึงแล้ว หิทิมพะมองไปทางนางรากษสหิทิมพีที่ยืนอยู่ข้างภีมะ ก็พูดว่า "แทนที่จะจับตัวพวกมนุษย์มา กลับมาพลอดรักกับมนุษย์ซะได้" ว่าแล้วก็เดินเข้ามาจับตัวหิทิมพี...